ευστήρικτος

-η, -ο (ΑΜ εὐστήρικτος, -ον)

ο στηριγμένος καλά, ο στερεός, ο σταθερός

νεοελλ.

1. αυτός που μπορεί να στηριχθεί, να στερεωθεί εύκολα και με ασφάλεια

2. αυτός που μπορεί να τεκμηριωθεί εύκολα («ευστήρικτα επιχειρήματα»).